‘De vorige keer vroeg je aan me of ik iedere dag minstens één ding wilde opschrijven waar ik me dankbaar voor voel. Nou, om eerlijk te zijn was ik best pissig. Ik had helemaal niet het idee dat het me iets zou kunnen opleveren. Sterker nog, ik verwachtte dat ik misschien niet eens iets zou kunnen bedenken. Behalve dan iets als: knuffel gekregen van mijn kind, pffff… Wat een cliché opdracht!
Toen werd ik werd ziek en dacht aan je opdracht. Hoewel ik er geen zin in had, bedacht ik dat ik t dan maar in een app wilde doen, dan hoefde ik het niet apart op te schrijven. Iedere avond rond tien uur kreeg ik een herinnering en schreef ik iets in de app. Oja, ik kon er dan ook nog iets van een affirmatie aan toevoegen. Dat ging ik toch ook doen, bijvoorbeeld: Ik ben goed genoeg.
Gaandeweg begon ik het steeds leuker te vinden en zelfs zonde dat alles wat ik in de app zette niet bewaard zou blijven. Ik ging op zoek naar een specifiek notitieboekje gericht op dankbaarheid. Maar die vond ik wel wat duur. Heel vroeger heb ik een cursus boekbinden gedaan en ik dacht, ik kan zelf wel zo’n boekje maken. Sterker nog, het is al klaar en ik schrijf er iedere dag in. Wil je het zien?’
Saskia is niet te stoppen. Ze spreekt vol vuur en haar ogen spreken mee. Met haar lijf onderstreept ze haar woorden. Ik hang aan haar lippen en voel hoe ik meega in haar verhaal. Als ze stopt met praten duikt ze voorover om een greep in haar tas te doen. Ze overhandigt me een prachtig boekje, met op iedere bladzijde een aantal hartjes. Achter ieder hartje heeft ze geschreven waar ze zich dankbaar voor voelt. Er zijn al vele bladzijden gevuld.
Als ik haar vraag wat de opdracht haar brengt vertelt ze ‘Heel gek, door me te richten op waar ik dankbaar voor ben, is het net alsof er steeds meer komt om dankbaar voor te zijn. Alsof het groeit. Daardoor ben ik veel minder bezig met alles wat er niet is, of niet meer is of nog niet is. Het geeft me een rustiger en evenwichtiger gevoel, ik voel me meer verbonden met mezelf.’
Saskia laat zien wat er gebeurt als we onze focus richten op dat waar we ons dankbaar voor voelen. Ons brein is van nature gericht op gevaar, op waar dingen mis kunnen gaan, maakt zich zorgen en ziet beren op de weg. Door onze focus te veranderen gaat er een wereld open. Een wereld waarin nieuwe ontdekkingen gedaan kunnen worden, nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd en vertrouwen en levenslust toeneemt.
Een wereld waarin wonderen bestaan!